İskan Amed: Anladım…

Anladım

Bir kentin bulvarında beklemekmiş aşk

Şimdi bir dağın zirvesinde

Gözlerim o bekleyişe takıldı

Göğün pürüzsüz mavimsi hüznünde

Yeryüzünde yalnız serüvencisinin adımları.

Anladım

Ne yer ne de gök

Yüzünü bana vermeyecek.

Düştük yollara

Asırlar eskiten adımların izinde

Kendi öykümüzün serüvencisiydik

Umut kırıntıları biriktirmek

Ve serpmekti yeryüzüne ütopyamız.

Nazlı ülkenin parçalanmış ıssızlığında

Az vurulmadık

Oysaki aşkın kanla büyütüldüğü

Bir çiçeği avuçlayacaktık

Belki bizim kanımızla

Yeniden aydınlığa kavuşur

Yapraklarını açar diye

Düştük yollara

Bitimsiz serüvenin

Hülyasında yıkanmak için

Anladım

Sonsuz bir serüvendir aşk.

Anladım

Ne yer ne de gök

Vermeyecek yüzünü bana.