Barbarları Beklerken…

Kalbim

           – Sana hep böyle sesleneceğim

          – Oradasın çünkü

          – Orada

          – Hiçbir bomba ulaşamaz sana

           – Ruhumun en ücra köşesinde saklısın-

 

Evet kalbim

Barbarları bekliyorum

Tendürek’te

O, nefesini ilk bıraktığın

Bıçaksırtı labirentlerde

Uçsuz bucaksız beyazlığı izlerken

1994 kışı

 

Barbarları bekliyorum

Rojhılat’ta

Baba yadigarı o topraklarda

“Necesin” diyorum baharda açan kiraz ağacına

Avucumda bir tutam saç

Ve çocuk gülüşleri

Öfkemi sorma

 

Barbarları bekliyorum

Zağroslarda

Kadınların çığlığında ilk kurşun

Yürüyüp gittiğim tasasız bir ömür

Yeni bir dünya tasavvuru

Hilesiz, yalansız

Bir umudu çoğaltıyorum meşelerin gölgesinde

 

Barbarları bekliyorum

Zap’ta

Üşüyen ellerimi namluda ısıtıyorum

Bombaların üstümüze yağdığı bir sabah

Tekrar başlıyor ölümle dansım

Mevziler arasında hayatımın isyanı

Hiç kimse bilmiyor

Annem bile

 

Barbarları bekliyorum

Kobani’de

Özgürlüğün ve direnişin kenti ve onurun da

Akşamüstü

Kara göklerden

Kara kanatlarıyla süzülüp

Alçakça buluyorlar bedenimi

Geride yarım kalmış işler

Kalbimde binlerce özlem ve hayallerim kalıyor

Bu, bir şiir değil

Bu, bir ağıt değil

Bu, bir şikayet de değil

Sadece

Kalbim

Henüz hazır değil