Rojin: Leyla Agirî

– Eger pênasa jiyanê bi hesta tê kirin em kesê ku bi hestê xwe re merezî bûne,

Mizgîn a li hemêza dayîkê digere

Dayîka Zehra di nava dengê keçê xwede dengê Zehra a zane digere

Bavê Remo li cihê ku pala Hebun lê digere reng renge lê Hebun keske sore

Rojîn sebra xwe bi keziya Adar e sipî tîne Adar jî Leyla ye .

– Ji pêsîra jiyana janê dimijim

– Em li ser axêke ku heqîqeta xwe ji mirine bu ye. dest avêtina axê xweînê dixweze bihna axê nefes girtina nav nîşana ruyê çavîka dixweze ew jî talîzoka ku tu nizanî di çi demê wê rabe u der dora xwe li hev bide ferman dide di berê de nexşeya xwe xêz kir . em wekî jinên di vê axa zelal de temenê me heqıqete rastiye azadı li welate goristana çirûskan wekı ronahıye roje wekî gula pêçekê ku radibe u bi dîwar de diçe em jı hatine ser astekî ku her bihenek bîn dikiî xwîn te kaşkirin 23,6,2020 seat 7 ü 26 deqe roja ku pênase jêre tê kirin roj ka min bi hest kirin axaftin nabe veqetandina rih u beden ji heve ez ne yek bi hêzim dema behsa êş durketinê dikim dixwezim bi dengekî hêdi bejim ku eşa durketina te ji hêza min bihtir bu.

– Ne rêwityên riyên dirêj u ne jî tarîtıyan şevên zivistanê,nebûn bersiv ji min re.Bi şevê re serxweşya rizgariya axa ku şopê lingê te nirgiz ji erdê firand fosfora ka laş parçe dike nirgiz ji axê wê derket da ew jehir ax şîn kir .Bedewa ku bi destê bêbextan biçe gotin di wir de xilas dibe

– Bedew Leyla