Leyla’ya şiirler: Rüya…
GİDİŞLER
Okyanus çağırıyor beni
dedi adam
Gitmeliyim
Bilirsin
Kıskanç olur okyanuslar
Dağlar çağırıyor beni
dedi Leyla
gitmesem eksiktir hayat
Bilmezsin
Zor sevgilidir dağlar
Ve
Gittiler
Dağlara
Okyanuslara
On on
Yüz yüz
Bin bin
Dalga dalga
Vurulup dağ kıyılarında kırılmaya
RÜYA
Her şey
O kadar gerçekti ki
Rüya sandım
Ellerin “ben” kokuyordu
Ayaklarını bir okyanusa uzatmıştın
Neşeli şarkılar söylüyordu saçların
Adalardan esen rüzgarda
Kalbim
Mutluluktan
Patladı patlayacak
Canlı bir bomba
Fırat’ın kenarında
Her şey
O kadar gerçekti ki
Rüya sandım
***
YOLCU
Uzun bir yoldan gelmiştin
Saçlarında Şakiro’nun ezgileri
Biraz yorgun çokça uykusuzdun
Tam kollarıma düşecekken
Uyanmıştım
Gecenin sonuydu
Dağların kokusu hala üstündeydi
Bir nehrin kenarında bekliyordum seni
Yıldızsız karanlık bir geceydi
Ağrılarını bırakıp
Öfkeni kuşanarak gitmiştin
O çok sevdiğin Zağroslara
***
BİZİM DERDİMİZ
Yara derin
Acı sonsuz
Dağlar ayakta
Şehirler suskun
Ah Leyla
Kim bilir
Kaç pusudan
Kaç kuşatmadan
Uzun, dalgalı saçlarını
Savura savura çıktın
Elbet
Dili vardır
O kayaların zirvelerin
Senden sonra geçenlerin kulağına
Fısıldar hikayeni
Elbet Leyla
O kara çaydanlarda
Çaylar yine demlenir
Hezil yine o türkülere eşlik eder
Yürüdüğün o patikalarda
Elbet
Şarkısı hiç eksilmez
O dağlarda esen rüzgarın
Ancak
Artık sensiz açacak nergisler sümbüller papatyalar
Zor olan bu…